Kontaktrony to często niedoceniane elementy, które nierzadko umykają naszej uwadze podczas projektowania urządzeń. W jakich zastosowaniach okazują się najskuteczniejsze?

Początkujący elektronicy często zastanawiają się, czym właściwie jest kontaktron i do czego można go wykorzystać w praktyce. I choć próbują znaleźć odpowiedzi, równie często popełniają błędy w jego nazwie – spotkaliśmy już chyba wszystkie możliwe wersje, takie jak kontrakton, kontraktron czy kontakton*. W czasach, gdy dominują czujniki magnetyczne oraz miniaturowe sensory optyczne, często ignorujemy bardziej wymagające w użyciu, delikatne (często szklane) komponenty. Tymczasem wystarczy pamiętać o kilku podstawowych zasadach, aby te niedrogie rurki kontaktronowe mogły być z powodzeniem wykorzystywane w codziennych projektach budowanych w naszych warsztatach. W niniejszym artykule dokładniej przyglądamy się tym fascynującym i użytecznym komponentom, a także dostarczamy szeregu praktycznych wskazówek, które umożliwiają ich efektywne zastosowanie.

Kontaktrony, poza standardowymi modelami rurkowymi z dwoma normalnie otwartymi stykami (NO), oferują także zaawansowane wersje z przełącznymi stykami (NO/NC), wyposażone w trzy wyprowadzenia: NO, NC oraz wspólny COM. Charakterystyczną cechą większości kontaktronów jest ich niska obciążalność prądowa oraz ograniczona wytrzymałość napięciowa. Z tego powodu nie zaleca się używania ich do bezpośredniego sterowania obwodami zasilania urządzeń o wysokim zapotrzebowaniu energetycznym. Nadmierne obciążenie styków prowadzi do powstawania łuku elektrycznego, co może skutkować trwałym połączeniem (zwarciem) styków.

Ta zasada odnosi się również do przekaźników kontaktronowych, które łączą w sobie szybkie, ale delikatne styki kontaktronowe z cewką w jednej obudowie. Pomimo że ich ogólna zasada działania jest zbliżona do tradycyjnych przekaźników, są lepiej przystosowane do przełączania czułych obwodów pracujących przy niskich napięciach i natężeniach prądu, takich jak obwody audio czy urządzenia pomiarowe.